دربیان سحرها

 امام احمد بن حنبل رحمه الله علیه با ذکرسند ازقطن بن قبیصه از پدرش روایت نموده که وی ازپیامبر ص شنیده است که گفته= ان العیافه والطرق والطیره =عیافه وطرق وطیره ازسحراست

پیامبر=ص=فرموده عیافه وطرق وطیره ازجادو است وعیافه همان طوری که عوف ان راتفسیر نموده است=زجردادن پرنده است به طوری که پرنده ای راپرواز میدهد تابیند که به کدام سوحرکت می کند وپرنده رادرحرکتش زجرمی دهدبعدازین زجردادن می داندکه کاری که وی به اقدام ان کمربسته است کارپسندیده ومحمود است ویاکاری بدون ستگون ویا اینست که ازحلال زجردادن پرنده اوضاع اینده راپیشگویی می کند واین یک نوع ازجبت است که خودعین جادوگری است بخاطر انکه مادرگذشته مفهوم جبت رابیان داشتیم که جبت کاری است پست وحقیر که ادمی راازراه خق بازمی دارد واین یک تفسیرازتفسیرهای عیافه است وتفسیر دیگراینکه عیافه ازباب تاثیرگذاری درجهت اقدام وعدم ان است وبه این ترتیب درتحت یک نوعی ازسحرداخل میشود وطیر عام ترازعیافه است زیراعیافه بنابرقول عوف که عیافه راتفسیرنموده است تنها به پرنده تعلق وبستگی داردواماطیره اسم عام است به خاطر انکه مشتمل بر تشاوم وتفاول به یک شی ازاشیااست وبیان این مطلب درباب مستقل خواهد امد واماطرق=رمل== این تلفظ ماخوذ از خط شیدن برزمین است خطهای بیشمار وبی قاعده بعدکاهن که ازین خطوط درپیشگویی های خوداستفاده میکندبه این سرعت شدید یک یک خط ویادودو خط انرا محومیکند وبعد خطهای باقی مانده را مینگرد ومیگوید این خطهای که باقی مانده است دلالت به چنین وچنان می کند واین نوع دیگری ازکهانت است وکهانت یکنوع سحراست